مثه دیوونه های کم تحمل
مثه آواره های زخم خورده
نشستم از رو تقویمای بی تو
تمومه روز و شب هامو شمردم

شبیه دوره گردای پریشون
یه عمره رده پاتو دوره کردم
سراغت رو گرفتم کوچه کوچه
کمک کن دسته خالی بر نگردم

نمیدونی که وقته گریه کردن
ته قلبم چه خالی میشه بی تو
به اسمت می رسه می لرزه قلبم
نمیدونی چه حالی میشه بی تو

هنوز درگیره رویاتم ، خرابم
توام مثله خودم درگیره دردی
قسم دادم خدا رو گریه کردم
مگه میشه عزیزم بر نگردی؟

تقدیم به نیــــاز...